دییانا عزیزم مامان اون کلیدو بیار بده من

خاطرات یک آتش نشان

سلام

ساعت 13:1 ستاد فرماندهی خبر از محبوس شدن کودکی رو تو اطاق خوابش میده

ساعت 13:7 دقیقه به محل می رسیم

از ماشین پیاده میشیم

زنگ خونه رو میزنم

مادری نگران جواب میدن: بفرمائین

جواب میدم: از آتش نشانی خدمت رسیدیم 

 جواب میدن: بفرمائین داخل

وارد خونه میشم

تو چهره مادر پر بود از نگرانی و استرس

به اتفاق همکار عزیزم میریم جلو و در اطاق رو یه نگاهی می کنیم

در قفل بود / همکارم جناب رجبی میرن  تا جعبه ابزارو از تو ماشین بیارن

متاسفانه پیچ ها از دو طرف می چرخن و باز نمی شن

میریم تو حیاط تا شاید بتونیم از پنجره وارد شیم

پیچ های توری رو باز می کنیم

همکارام پنجره رو  باز می کنن

از مامان دییانا کوچولو می خوایم که بیان و نی نی شون رو صدا بزنن

دییانا عزیزم مامانی اون کلید و بیار واسه مامان

بیا عزیزم

دییانا هم انگار بازیش گرفته بود

می گفت: کلییییید

مامانیش جواب می داد : آره عزیزم کلیدو بیار بده به مامان

دییانا هم هی میرفت سمت درو دست خالی بر می گشت

دوستام مقداری تختخوابو جابجا می کنن و پنجره کامل باز میشه

بله کلید در رو تختخواب بوده و دییانا کوچولو هی میرفته سمت درو هی دست خالی برمیگشته

گفتم بازیش گرفته ها

مامانیش میخواد که کلیدارو بیاره و بده

بله بالاخره کلیدو میاره و میگیرن

و میرن تا در و باز کنن

ما هم مشغول بستن توری پنجره میشیم

توری رو می بندیم  اما هنو در باز نشده

میریم تو خونه

سوال میکنیم: چی شد خانم در باز شد

جواب منفی می شنویم

همکارم کلید هارو می گیره  و مشغول میشن

منم سوال می کنم :

تاحالا با این کلید ها  این درو قفل یا باز کردین

جواب مثبت میشنوم

خلاصه دوستمون 2-3 دقیقه ای تلاش می کنن و در باز نمی شه که نمی شه

رو به من می کنن و میگن: آبتین  بیا شاید تو بتونی درو باز کنی منم جواب دادم

وقتی باز نشده نشده دیگه 

چشتون روز بد نبینه

اصلاً کلید وارد نمی شد

نمی دونم واسه چی؟

هیچی دیگه

تصمیم میگیریم که به کمک سِت هیدرولیک بین حفاظ های پنجره فاصله ایجاد کنیم که بتونیم وارد اطاق شیم و درو از داخل باز کنیم

مجدداً سراغ توری پنجره میریم

دوستم دارن پیچ های توری رو باز می کنن

رو به بچه ها می کنم و می گم:

تا موقعیکه شما مشغول باز کردن توری هستین من میرم از داخل تلاش می کنم

وارد خونه می شم و کلید ها رو برمی دارم و تلاش مجدد

اول فکر کردم که شاید این کلید های این در نباشه

خوب به شییارههای رو کلید نگاه کردم

شییارهای کلید با شییارهای قفل برابر بود

پس چرا کلید وارد نمی شد

نمی دونم واسه چی اینظوری بود

کلید رو رو قفل گذاشتم و با کف دستم یه ضربه رو کلید زدم

آخیش  کلید وارد میشه

و در و باز می کنم

بچه ها ها رو ، پشت پنجره میبینم و دییانا رو که رو تخت ایستاده و انگشتش تو دهنشه و داره منو نگاه میکنه

نگاش میکنم و میگم: چطوری دییانا کوچولو خوبی

هیچی نمیگه فقط نگاه می کنه نگاه

بچه ها صدا میزنن:

آبتین چی شد در باز شد

جواب میدم بله در بازه

مامان دییانا کوچولو سریع خودشو به نی نیش می رسونه

برمی گردیم تو حیاط و توری پنجره رو می بندیم

مامانیشون تشکر می کنن و میگن:

هزینش چقدر میشه؟

جواب میدیم: این چه حرفیه خانم وظیفمونه

تشکر می کنن و به ایستگاه بر می گردیم

مدت عملیات : 24 دقیقه

اتمام عملیات /  13:30 

اعضای تیم اعزامی: احمد سخدری / مهدی رجبی / آبتین

تاریخ حادثه: 27/6/1389