خاطرات یک آتش نشان

همه رفته بودن تو فکر و تو حس(دانلود)

سلام

خسته نباشین

اول اینکه همینطور که می بینین قالب وبلاگم و مثل اولش کردم

و خدمتتون عرض کنم که دیروز قرار بود ساعت 17 برم کلاس

اما یه مشکل کوچولو پیش اومد و یه خرده با تاخیر وارد کلاس شدم

اما بازم چند نفری بعد از من وارد کلاس شدند

کلاس ابزارشناسی داشتم

لپ تاپمو روشن کردم و با دیتا مَچِش کردم و تصاویر ابزارها رو یکی به یکی نشون بچه ها می دادم و توضیحات مربوط (نحوه استفاده / نحوه نگهداری و . . . )به هر وسیله رو هم به دوستان میگفتم.

بعد یه فایل پاورپینت قشنگ واسشون گذاشتم .

همه رفته بودن تو فکر و تو حس

قشنگ بود

من این فایل و تو همه کلاسام میذارم و دوستان هم استفاده می کنن .

آبتین سه‌شنبه 7 دی‌ماه سال 1389 ساعت 04:07 ب.ظ

نظرات 2 + ارسال نظر

نیلوفر سه‌شنبه 7 دی‌ماه سال 1389 ساعت 07:36 ب.ظ http://taraneyerahaee.blogfa.com

سلا آبتین. این حرف الانم نیست از روزیکه اومدمتو وبت از آشنایی با تو و نوشته هات احساس خوبی پیدا کردم. بهت افتخار میکنم . از اینکه تو سطر به سطر نوشته هات فهمیدم چقدر با مسئولیتی..
منم اگه رشته امداد و نجات بودم. مطمئن باش شاید تاحالا بخاطر جون بقیه هزار تا بلا سرم اومده بود. درک می کنم وقتی میگی خودت رو به خطر میندازی تا یک نفر رو نجات بدی. شاید از نظر بعضیا عقلمون کم باشه اما اونا نمیفهمن مسئولیت یعنی چی. یا شاید وجدان ندارن تا بعدا بخاطر عدم مسئولیت پذیریشون درد بکشن.. این تفاوت ها تو اساتید هم هست. تو استادهامون دیدم مرد های بزرگواری رو که فوق تخصص از دانشگاهای بزرگ دنیا مثل هاروارد دارن اما آنقدر افتاده و دلسوز مریضن که خیلی اوقات اشک تو چشمام جمع میشه. هیچوقت باور نمیکردم تا به چشمم دیدم که یکی از اساتید جراح خودش مریضش رو که یک بچه بود برد اتاق سونو. بالای سرش واستاد تا تشخیص براش مسجل شه چون کسی نتونسته بود تشخیص بده و بعدش. خودش بچه رو بغل کرد و برگشن مطب
باور کن الان هم با یادآوریش اشک تو چشمام جمع شه
هیچی تو دنیا برای من قشنگ تر از اینکه بتونم دردی از کسی دوا کنم و لبخند بنشونم نیست...
برات آروزی موفقیت و سربلندی و از همه بیشتر تندرستی دارم. با خوندن پست چاه آرزوهات خیلی زجر کشیدم... وقتی خودم رو گذاشتم جای اون مرد در عمق یازده متری... چقدر دوست داشتم زنده پیدا میشد... خیلی مرگ وحشتناکیه
مراقب خودت باش دلاور