جواب میده: قربونت بشم ننه / داغتو نبینم

سلام

غرق خواب هستم که متوجه میشم یکی داره تکونم میده

آبتین   آبتین  پاشو

چشامو باز می کنم و تو تاریکی آسایشگاه ابوالفضل رو می بینم که بالا سرم ایستاده

آبتین  آبتین پاشو نجات  نجات

تا کلمه نجات رو میشنوم خواب از سرم می پره از جام بلند میشم

ابوالفضل مهدی و محمود رو هم بیدار میکنه

ابوالفضل دوباره تکرا میکنه ماموریت نجات

کلمه نجات که بگوشم میخوره تنها چیزی که از تو مخم میگذره این بود

یه خودرو با سرعت بالا خواب الود واژگون شده

خلاصه تو همین فاز بودم که ابوالفضل گفت:

ماموریت نجات چاه افتادگی

از خودم پرسیدم این وقت صبح کی افتده تو چاه ؟ واسه چی؟ علتش چی بوده

تو اشیانه خیلی سریع با مهدی لباس می پوشیم و حرکت

خیابونا خلوت و از آژیر استفاده نمی کنیم

چون ترافیکی نیست  و خیلی سریع میتونیم خودمون رو برسونیم

از ستاد فرماندهی می خوایم که ایستگاه 4 رو هم اعزام کنه

تو مسیر هستیم که مهدی میگه: حتما این بنده خدا  بیدار شده واسه نماز که . . . .

ابوالفضل هم  اطلاعات تکمیلی در مورد نوع حادثه و مکانش رو با بیسیم در اختیار ما میزاره

فردوسی جنوبی / فردوسی جنوبی ۴

وارد کوچه میشیم

امبولانس ۱۱۵ هم  در محله

مهدی و محمود وارد خونه میشن

منم یسری لوازم رو برمیدارم

وارد حیاط میشم

دقیقا روبروی در دستشویی تو حیاط یه چاه حفر کرده بودن که طوقه چینی سر چاه

بعلت رطوبت ، بخارات  و رفت و امد زیاد ریزش کرده بود 

میرم بالا سر چاه

هدلامپمو روشن میکنم

بعد از اینکه مطمئن شدم زیر پام کاملا ایمنه

خیلی آروم تو چاه سرک میکشم

تصورشو بکنین

بنده خدا اون پایین تو عمق ۴    ۵ متری

زیر گل و لای شده بود

فقط چشاش برق میزد

داد میزد کمک کمک منو بیارین بیرون  یه طناب به گردنم ببندین منو بکشین بالا

بنده خدا اینقد استرس داشت که متوجه نمی شد چی میگه

رو پاهاش ایستاده بود

مهدی و محمود سه پایه رو میارن و نصب می کنن

در دستشویی رو مهدی برداشته بود واسه اینکه سه پایه رو

تو بهترین شرایط سرپا کنه

منم یه کلاه واسه پیرزن بنده خدا که ته چاه ایستاده میفرستم پایین

از وسط دهانه چاه ۲ تا لوله عبور می کرد

لوله فاظلاب که واسه دستشویی بود

بوی تعفن فضا رو پر کرده بود

مهدی طناب را  روی سه پایه نصب کرده

فقط من باید خودمو متصل کنم و برم پایین

تو این فاصله جناب شکیبا معاونت عملیاتی و جناب مدیح رئیس ایستگاهمون(ایستگاه مرکزی) هم تشریف اوردن که همیشه حضورشون  باعث دلگرمی ما بوده و هست

قبل از اینکه وارد چاه بشم

جناب مدیح یه تانک اکسیژن رو اماده می کنن

شیر تانک باز

به طناب متصلش کردن و میفرستمش پایین که اکسیژن مطلوب به بنده خدا برسه

الان دیگه همه چی ok شده

سفره نجات + کارابین پیچ+ نوار 80 سانت و از همه مهمتر چاقو رو برداشتم

به طناب متصل میشم و مهدی خیلی آروم منو میفرسته پایین

طناب بده  طناب  آها   خیلی آروم  آروم تر

همینطور که پایین میرفم

دیواره های چاه رو با دقت بررسی می کنم

تا جایی که میتونم نباید با دیواره برخوردی داشته باشم چون

تکه های گِل و سنگ ریزش می کنن رو سر بنده خدا

از پیرزن می خوام که بالا رو نگاه نکنه تا سنگ ریزه هایی که سقوط می کنند تو چشاش نره 

الان دیگه میشه گفت که کنارشم

البته نیم متر بالاتر قرار دارم

سلام می کنم و میگم

من اومدم اینجا تا با هم بریم بالا

اصلا نگران نباش 2تایی میریم بالا

جواب میده: قربونت بشم ننه / داغتو نبینم

همه چی عالیه

یه خورده باهاش صحبت می کنم

خوشبختانه وضعیت هوشیاریشم که خوبه آسیب خاصی  ندیده

فقط ترسیده ترس

خداییش ترسم داره ها سقوط به داخل چاه

فقط شانس آورده بود چاه فاضلاب نبود

اگه بود شاید تا الان نبود

خلاصه الان دیگه حس می کنم استرسش کم شده و دیگه ترس بی ترس

سفره نجات رو باز می کنم و

نشونش میدم

خیلی آروم با کمک خودش  سفره نجات رو تنش می کنم

الان دیگه بخودم متصلش کردم با  یه فاصله حدود 40 سانت

ینی طوری که زانو هام زیر بغل هاش جا بگیره

فقط نباید  خیلی به هم نزدیک باشیم

اگه این فاصله رعایت نشه زمانی که خواسته باشیم از چاه خارج بشیم با مشکل مواجه میشیم

چون دهانه چاه اونقدر بزرگ نیس که 2تایی خواسته باشیم همزمان خارج شیم

واسه همین این فاصله باید طوری باشه که اول من خارج شم بعد پیرزن

همه اتصالات رو دوباره چک می کنم

از تیم بالا میخوام که مارو بکشن بالا

پیرزن به طناب 2 دستی چسبیده بود

روبهش می کنم  میگم :

مادر من ،شما با من بالا مییای 2 تایی بالا میریم سرتو بنداز پایین که چیزی تو چشت نیفته

سرش رو میندازه پایین و سکوت میکنه

از مهدی میخوام که سرعت بالا کشی رو بالا ببره

کم کم به دهانه چاه میرسیم و خارج میشیم

میخوام پامو بزارم لبه های چاه که میبینم

پیرزن خاطره ی ما  به پاهام چسبیده  و ول نمی کنه

هر چی میگم : مادر جان پامو ول کن بزا من خارج شم  شما هم خارج میشی

جواب میده: نه  ننه من میترسم باز بیفتم تو چاه

طفلک بحدی ترسیده که پای منو ول نمی کنه

رو بهش کردم و گفتم:  مادر جان دست منو بگیر  نترس

دستمو میگیره  . بکمک بچه ها از چاه خارجش می کنیم و یه جای ایمن رو زمین میشینه

چادرش رو میارن سرش می کنه  

ولی خدایی عجب پیرزن فرزی بودا

دخترش میاد دستشو میگیره میبرتش تو خونه

زیر گِل بود طفلکی

لوازم رو جمع می کنیم و برمی گردیم ایستگاه

به ایستگاه که میرسیم ابوالفضل میگه:  وقتی اومدم بیدارت کنم برین ماموریت خوب خوابیده بودی ها  ، خواب ناز

(الان که داره تعریف میکنه میگه: آبتین نمی دونم خواب چی میدی که لبخند میزدی)

محمود هم گفت: آره بابا آبتین غرق خواب بودی

یه خروپفی راه انداخته بودی که من بلند شدم جامو عوض کردم

جواب دادم: منو خروپف  نگو محمود نگووووو

-----------------------------------------------

 سمت راست : آقای رجبی /  آقا محمود هم که در حال شستن تانک غواصی هستن

----------------------------

راننده: محمود سیدآبادی

نجاتگران: مهدی رجبی / آبتین

--------------------------------------

تاریخ حادثه:90/7/18

زمان اعلام حادثه :5/21 صبح

رسیدن به محل:5/26 

خاتمه عملیات:  5/53

مدت عملیات: 27 دقیقه

حضور در ایستگاه: 6/15

--------------------------

راننده ایستگاه 4: جناب فرجامی

مامور: جناب مبارکی